معنی نوعی قرابت

نسبی

خویشاوندی، نزدیکی

نزدیکی

انتساب

صهر

خویشی

قرابت. [ق َ ب َ] (ع اِمص، اِ) خویشی و خویشاوندی. رجوع به قرابه شود.

قرابت داری. [ق َ ب َ] (حامص مرکب) خویشی و خویشاوندی. (ناظم الاطباء).

قرابت دار. [ق َب َ] (نف مرکب) دارای نسبت خواه از طرف خون یا از طرف ازدواج. || خویشاوند. (ناظم الاطباء).

خویشی، خویشاوندی،
نزدیکی،

بستگی، خویشاوندی، خویشی، نزدیکی، نسب، نسبت، وابستگی

(قَ بَ) [ع. قرابه] (اِمص.) نزدیکی، خویشی.

خویشاوندی، فامیلی

خویشاوند (صفت) دارای نسبت (خواه بسبب خون خواه بسبب ازدواج) خویشاوند. قرابت داری. خویشاوندی خویشی.

قَرابَت، خویشاوندی، نزدیکی در نَسَب و پیوند،

839